بررسی شیمی آمفیبول و کلینوپیروکسن در توده های آذرین قلیایی بزقوش، کلیبر و رزگاه، شمال غرب ایران

فوئیدسینیت­های بزقوش، کلیبر و رزگاه در شمال غرب ایران و در استان آذربایجان شرقی واقع شده­اند. این بررسی به شیمی کانی­های آمفیبول و کلینوپیروکسن توده­های یاد شده در ارتباط با محیط زمین ساختی، ویژگی ماگمای سازنده و جانشینی­های عنصری می­پردازد. ترکیب شیمیایی آمفیبول­ها از منیزیوهستینگزیت تا فروپارگازیت متغیر است. همچنین این بررسی نشان می­دهد که آمفیبول­های کلیبر نسبت به بزقوش از لحاظ ca+ival غنی بوده و جانشینی caival=sina بین آن­ها مهم بوده است. کلینوپیروکسن­ها از نوع دیوپسید بوده و با توجه به نسبت­های اتمی wo، en و fs تغییرات در ترکیب اعضای نهایی غالباً شامل تبادل en و fs است. همچنین جانشینی m2cam1(fe2+,mg) = m2nam1fe3+  تا اندازه­ای بین کلینوپیروکسن­ها مهم بوده است. ترکیب آمفیبول­ها و کلینوپیروکسن­ها بیانگر جدایی آنها از یک ماگمای میاسکیتی وابسته به قوس­های آتشفشانی در فشارهای نسبتاً پایین است. ترموبارومتری آمفیبول­ها بر اساس مقدار al و ti، فشارهای 1±6 و 1±7 کیلوبار به ترتیب برای توده­های بزقوش و کلیبر و دمای 100±900 درجه­ی سانتیگراد را نشان می­دهد.